Hindi ko na talaga alam kung anong dapat kong maramdaman. So yeah, our recollection is finally over. Andami ko lang narealize after our retreat. Sa tingin ko, mas napagaan ang burdens ko or even nawala pa nga yata e. :) I really want to thank Alagad ni Maria Seminary for that. Ang laki ng naitulong nila saken 4 & a half months before I leave my Alma Mater. </3 So yeah, I even apologized to my ‘ex-suitor’ back when I was just in my sophomore year. Grabe. Medyo nene pa peg ko nun. Naalala ko pa na ultimate crush ko pa sya nun. Haha! Nakakatuwa magreminisce. Parang kelan lang, wala pa kong pakialam sa itsura ko. Wala sa vocabulary ko ang pagiging CONSCIOUS. Pero syempre nung mag-3rd yr na hanggang ngayong 4th yr, conscious naman na ko. Kahit na minsan parang nawawaley poise. Pano naman kasi, ang hirap magpakagirlaloo ng over. Saya magpaka-careless minsan e. XD
Going back to the topic, naguguluhan na naman talaga ko. Parang..umiiral na naman ang insecurities ko. Well alam ko namang lahat ng tao may insecurities e. Pero ewan ko ba. Iba talaga yung feeling kapag alam mong may nauna sayo dba? Yun bang, di ikaw yung original. Parang pakiramdam mo minsan, rebound lang. Or even worse, ginagamit ka lang para maging masaya sya ulit. K. Drama mode. =)) Ehh. Nafifeel ko na naman kasi na..I’ll never be good enough for anyone. Parang..lagi na lang kulang ang nabibigay ko. Di ko kayang maki-level sa iba or mahigitan man lang sila. I feel like I’m an underdog! >,< Ramdam ko kasing may kahati ako e. Ewan ko. Magulo na naman ang utak ko.
Ok na nga kami ni past pero etong si present ko naman naguguluhan na ko. Di na rin sya nagpaparamdam. 3rd day na ‘tong wala kaming communication. :( Di ko akalaing kakayanin niya kong tiisin. Grabe. <///3
Yan lang naman ang gusto kong mangyari e. Sana naman atleast for once, matuto syang makiramdam. :(
No comments:
Post a Comment